مخاطب می بخشاید ننوشتن های مرا؟
شاید بخشد یا نه، ولی مهم نیست. مخصوصن اگر مخاطب از جنس مقوایی باشد.
اولین قانون جامعه ی ما این است: یا از دیگران به عنوان وسیله استفاده کن، یا دیگران تو را وسیله ی خودشان خواهند کرد. ( کاش در جنگل مانده بودم... )
رو درخت با نوک خنجر، " زنده باد درخت " نوشتیم...
کاش..............
سلام انم و در خدمت
سلام امیر جان
واقعا حرف دل خیلی از آدما رو زدی
دلا یاران سه قسم اند گر بدانی
زبانی اند و نان انـد و جـانی
به نـانی نان بده از در برانـش
تو نیـکی کن یه یاران زبـانی
ولیـکن یـار جـانی را نگهدار
به پـایش جـان بده تا می توانی
امیدوارم که همیشه موفق باشی...
داداش کوچیکت ایمان
سلام سلام سلام .
ممنونم که به وب سایت من سر زدی در ضمن شما هم وب سایت قشنگی داری و مطالب جالبی داری باز هم وب سایت من سر بزن .
شاد باشی
امیر جان آدرس بلاگت رو هم تو بلاگ خودم گذاشتم البته بدون اجازه شرمنده
سلام مهربون!
سرگشتگی و آشفتگی رو تو نوشته هات میشه دید... برای آرامشت دعا میکنم!
یاحق!
سلام آق امیر
خوبی؟
منو می شناسی؟؟
می خواستم که بگم که هنوز میخونه ی حضرت عشق رو دوست داری سر بزن من آپ دیت کردم...
منتظرتم
فعلا
مثل همیشه زیبا .
سلام . یه توصیه : بنویسیم : مخصوصا و بخوانیم : مخصوصن