در شب آرزوها، چقدر صبر کنم انتظار کشت مرا

شبهای دراز بی عبادت چه کنم ؟

طبعم به گناه کرده عادت چه کنم ؟

گویند کریم است و گنه میبخشد

گیرم که ببخشد ز خجالت چه کنم ؟

دلم را نذر دیدارت کرده بودم 

                 پرپر شد و نیامدی...

آقای من ، مولایم.... این بار شب آرزوها با شب جمعه یکی شده...جان زهرا(س) بیا... بیا و برگرد که بر بهارمان می خندند و یک عده به انتظارمان می خندند...

عصر یک جمعه دلگیر،

دلم گفت: بگویم، بنویسم،
که چرا عشق به انسان نرسیدست...
چرا آب به انسان نرسیدست،
و هنوزم که هنوز است، غم عشق به پایان نرسیدست،
بگو حافظ دل‌خسته ز شیراز بیاید،
بنویسد که هنوزم که هنوز است،
چرا یوسف گم‌گشته به کنعان نرسیدست و
چرا کلبه احزان به گلستان نرسیدست،
عصر این جمعه دلگیر، 
وجود تو کنار دل هر بی‌دل آشفته شود حس،
کجایی گل نرگس؟

ذکر تعجیل فرج، رمز نجات بشر است / ما بر آنیم که این ذکر جهانی بشود

اللهم عجل فی فرج مولانا صاحب الزمان