شوهر جان !
از کوله بار اکنون، برایت سکوت آوردم، سکوت.... تو بگو کدامین واژه را، فریاد باید کرد...شوهر جان !
از کوله بار اکنون، برایت سکوت آوردم، سکوت.... تو بگو کدامین واژه را، فریاد باید کرد...گلپاره هایِ واژه
نگران من نباش!
بهتر از این نمی شوم،
دیگر هیچ وقت بهتر از این نمی شوم...
دامن بکش به ناز که هجران کشیده ام نازم بکش که ناز رقیبان کشیده ام
از سیل اشک شوق دو چشمم معاف دار کز این دو چشمه آب فراوان کشیده ام
دیگر گذشته از سر و سامان من، مپرس من بی تو، دست از این سر و سامان کشیده ام
سلسله موی تو !
آغاز می کنم غزلم را به نام تو
جان من فدای قیمت یک تار موی تو !
نزدیکتر به تو... نه! تو نزدیک تر به من...!
اصلاُ نه این نه آن...! فقط از پیش من نرو
بانو ! تمام بُعد زمان رو به روی ماست!
تاریخ ، حرف کهنه و این عشق و حرف نو !
می آیی و دوباره رصد می کنی... مرا!
شک می کنی... دوباره رصد... دوباره... دو
نه! ...صد هزار باره...! یقین می کنی...! و بعد:
تاریخ نو : 1/ 1/ یکسال بعد تو !!
پ.ن: شیرین لبی شیرین تبار / مست و می‌آلود و خمار / مه پاره‌ای بی بند و بار / با عشوه‌های بی شمار / هم کرده یاران را ملول / هم برده از دلها قرار / مجموع مه رویان کنار / تو یار بی همتا کنار / زلفت چو افشان میکنی / ما را پریشان میکنی / آخر من از گیسوی تو / خود را بیاویزم به دار / یاران هوار، مردم هوار / از دست این بی بند و بار / از دست این دیوانه یار / از کف بدادم اعتبار / می می‌زنم جام پیاپی می‌زنم / هی می‌زنم هی می‌زنم بی اختیار / کندوی کامت را بیار / بر کام بیمارم گذار / تا جان فزاید کام تو / بر جان این دل خستهٔ بشکسته تار.
به بهار چشمانت سوگند...
آخرین شعر مرا چشم تو تعبیر نکرد
مردنم در دل ویرانه، تو را سیر نکرد
من اگر منتظر بودم وتنها ماندم
مرگ در بستر بیماری من دیر نکرد
ای که احساس مرا بردی و آهو صفتی
کم بگو خواستم وحیله تقدیر نکرد
خواستم عاشق بی قید تو باشم آری
دست تقدیر به گیسوی تو زنجیر نکرد
چشم بد بود که اینگونه جدائی افتاد
شاید از پیش تو را عشق نمکگیر نکرد
زندگی حسرت دیدار وغم یاد تو بود
عمر جز داغ تو این گونه مرا پیر نکرد
پ.ن.1: دلم اگر برای تو تنگ می شود …ببخش ! روزم اینگونه قشنگ می شود
پ.ن.2: این بهار تنها بهانه اش، یادآوری سبزی چشمان توست...
پ.ن.3: من شاعر نیستم، فقط گاهی از شعر چشمان تو، چند مصرعی بی ذکر منبع می نویسم .
امان از تو
من
برای دوست داشتنت
مدت هاست آماده ام
اما
امان از تو
امان از زن ها
همیشه دیر حاضر می شوید . . .
پ.ن.1 : کوتاه می گویم دوستت دارم اما از دوست داشتنت کوتاه نمی آیم.
پ.ن.2 : همیشه دورنماها خواستنی ترند. مثل سراب، مثل فردا، مثل تو …
پ.ن.3: این روزها خیلی چیزها دست من نیست، مثلا دستهایت.
پ.ن.4: به دلم نشستی ولی دو زانو ! معذب نباش ، برو عقب قشنگ تکیه بده ، پاهاتم دراز کن ، این دل فقط جای توئه .
پ.ن.5 : عشق هرگز قادر به تملک نیست ، عشق آزادی بخشیدن به دیگری است ؛ هدیه ای نامشروط است... عشق معامله نیست !
بهم بگو که دارم دیوونت می کنم...
داستان خرسهای پاندا به روایت یک ساکسیفونیست که دوست دختری در فرانکفورت دارد
پ.ن.1: فایل صوتی مذکور را از ایـنـجـا دانلود کنید.
پ.ن.2: فایل PDF نمایشنامه را از ایـنـجـا دانلود کنید.
پ.ن.3: حالا میشه تو یه جوری بگی آ که انگار میخوای همه ی گلهای سرخ من رو بگیری؟
زن بگو آ.
مرد آ.
زن مهربون تر، آ.
مرد آ.
زن آهسته تر، آ.
مرد آ.
زن من یه آی لطیف تر می خوام، آ.
مرد آ.
زن با صدای بلند اما لطیف، آ.
مرد آ.
زن بگو آ، یه جوری که انگار میخوای بهم بگی دوستم داری.
مرد آ.
زن بگو آ ، یه جوری که انگار میخوای بهم بگی خوشگلم.
مرد آ.
… و من بدون لباس‌هایت سرما می‌خورم!
من برای سالها مینویسم... سالها بعد که چشمانت عاشق میشوند...
فریاد می زد : خوش به حالت که مرا یادت نیست... خوش به حالت که دلت آرام است... خوش به حالت!
می گفت : گاهی باید کم باشی تا کمبودت احساس شود. نه اینکه نباشی تا نبودنت عادت شود...
می گفت : یادت باشد ، این روزها اگر کسی به تو گفت عاشقتم ، بپرس تا ساعت چند؟!
و یادم باشه تو برای من خود غرورمی ، من غرورم را رها نمی کنم... فوق فوقش یه روز میبوسمت!
پ.ن.1 : ببخش ، بلد نیستم تنها باشم . تو نباشی، "سر زلف دگری"....!
در میان هلهله دیگران، سهم من اشک و حسرت
|
دست پر مهر مادر تنها دستی است که اگر کوتاه از دنیا هم باشد ، از تمام دستها بلندتر است “ مادر ” نوشته می شود ولی “ فرشته ” خوانده می شود . . . |
از ﻣﻦ ﺑه ﻣﻦ ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮ... ﺗﻮ ... بعد او !
عاشقانه ای برای ﺣﻀرت اردیبهشت...!
سلام سایه نشین عاشقانه ھای من! ﺣاﻻ که برایت نامه می نویسم اولین ثانیه ھای آمدن توست. تو آمده ای و از پشت پنجره به من چشم دوخته ای! به قد کشیدن عشق در چشمان مردی که خطوط چهره اش عمیق تر و بیشتر از ھمیشه شده اند!
باﻻخره آمدی! بعد از ھزاران نامه ای که برایت نوشتم و بی ﺟواب ﮔذاشتی... بعد از سیصد و سی و پنج شب باز ھم این دل را ھوایی کردی! آمدی... بعد از ماه ھا چشم دوختن به ﺟاده ی بی ﺣوﺻله ی ﻓصل ھا... بعد از عشق پاشی ھای ناشیانه ی من به ﺣوالی نگاھت... پس از آن ھمه انتظار...
بهانه ی ھمیشگی شاعرانگی ام!
می دانی در قاموس دل من اردیبهشت یعنی چه؟ اردیبهشت یعنی نفس کشیدن برای آنکه قرار دل توست... اردیبهشت یعنی لبخند آسمانی خدا به روی ﻓصل ھا ، یعنی آرام ﮔرﻓتن زیر سایه ی درخت ھای از ھمیشه سبزتر کوچه ھای خاطره! یعنی خیس باران عشق شدن از ھمان باران ھا که آسمان ، ھر اردیبهشت ﻓقط با لهجه ی آسمانی تو قرائتش می کند... می دانی؟ از تو که پنهان نیست این روزھا عجیب بی قرارم... تو آمده ای ولی ھنوز پرنده ی آرامش به آشیانه ی دلم برنگشته است... این روزھا دل ﮔرﻓته تر از آنم که تو ﻓکر می کنی عزیزم ...
ماه ترین ماه من !
دلم ﻓنجانی عشق داغ می خواھد در کنج کاﻓه ای تاریک در این شهر پر از چراغ... اصلا دلم می خواھد بنشینم چشمهایم را ببندم و تو را بو بکشم که در ﺣوالی ام قدم می زنی . دلم میخواھد به تو بگویم : مساﻓرم... آن روز بارانی که یادت ھست؟ و تو...
ﺣاﻻ کمی بیا نزدیک تر... میخواھم روی ماه ات را ببوسم... می خواھم تو را بو بکشم به قدر 31 روز عاشقی و پس اندازش کنم و مزه مزه ات کنم به وقت دلتنگی چشمهایم و تشنگی کلماتم...
ماه من! نام مرا در ﮔوش ابرھا بخوان... بگذار این اردیبهشت، بارانی ترین اردیبهشت ھا شود در چشم اھالی زمین... بگذار ھمه عطر دست مرا بگیرند... بوی نگاههای نافذ چشمهای منتظر شاعری که ھنور چشم انتظار بهار است...!
اردیبهشت دستان تو را میخواھم در این اردیبهشت.
این روزھای بهاری عاشق تر از ھر لحظه، دلم به بودن تو خوش است. ھمین بودنت برای تمام روزھا و شبهای تنهایی ام کاﻓی ست. این روزھا چشم به راه بارانم و تشنه ام و نگاھم را به آسمان چشمهای تو می دوزم. نگاه تو مرا به معراج می برد و از چرخش عاشقانه ی دراویش قونیه بی نیاز می کند!
زیبا... چشم تو شعر، چشم تو شاعر است...
من دزد شعرهای چشم تو هستم!
پ.ن1 : روی ﺻحبتم با برخی اﻓراد است که این امر بر آنها مشتبه شده که مقصد و مقصود کلامم آن ھایند! خواھشا ھر" تویی " را به خود نگیرید! مخلص کلام... "ﻏریبه " ھا این مطالب را به نام خود تمام نکنند!
پ.ن2: شرمنده ولی از اﻓرادی که با نام مستعار نظراتشان را می نویسند خوشم نمی آید! یا با اسم ﺣقیقی خود نظر بگذارید یا اﺻلا نگذارید!
پ.ن3: قسم به عشق کوھی ھستم که دلباخته ی ابری مساﻓر شد...تا قلب بهار... بدرود!
پ.ن.زندگی: سالروز میلادت مبارک.
و مسافر؛ رفتنى ست...
نه چتر با خود داشت
زیباتر شعری برای گفتن
شاعر که میشوی گله ها فرق می کند / کم کم عیار حوصله ها فرق می کند
احساس میکنی همه دورند از دلت / انگار نوع فاصله ها فرق می کند
یک میشوی که با یک دیگر دوتا شوی / از بخت بد معادله ها فرق می کند!
با بیت های غم زده درگیر می شوی / حتی همین مجادله ها فرق می کند
اما غزل به نقطه ی پایان نمی رسد / شاعر! حساب غائله ها فرق می کند
(محمد نجفی نوکاشتی)
نسبتِ سنگ به این کوهِ شناور بدهید / چند دشنامِ حسابی به کبوتر بدهید
مطمئن باش که من رفته ام از زندگی ات / خبرِ مرگِ تبر را به صنوبر بدهید
موقع خواندنِ این قصه بخندید آرام / ناله اما پس از این زمزمه ها سر بدهید
رویِ یک پرچم مشکی بنویسید اینست / آخرِ عشق و به یک عاشقِ دیگر بدهید
امشب که به این نتیجه رسیدم عوض شدم / از پشتِ بامتان که پریدم عوض شدم !
مثلِ کلاغِ خسته ی پایانِ قصه ها / من هم به خانه ام نرسیدم عوض شدم
(مجید پارسا)
پ.ن.1 : برخی غزلهای معاصر هم انگاری زیبایی اندام کار می کنند و کم از ظرافتهای شعر کهن ندارند، چه بسا که یک سر و گردن هم بالاترند. خاصیت رسانایی بهتری هم دارند!
پ.ن.2 : شاهکار غزل دوم ، تغییر ردیف و قافیه در وسط شعر است. با دقت یکبار دیگر بخوانید.