سلسله موی تو !

آغاز می کنم غزلم را به نام تو

جان من فدای قیمت یک تار موی تو !

نزدیکتر به تو... نه! تو نزدیک تر به من...!

اصلاُ نه این نه آن...! فقط از پیش من نرو

بانو ! تمام بُعد زمان رو به روی ماست!

تاریخ ، حرف کهنه و این عشق و حرف نو !

می آیی و دوباره رصد می کنی... مرا!

شک می کنی... دوباره رصد... دوباره... دو

نه! ...صد هزار باره...! یقین می کنی...! و بعد:

تاریخ نو : 1/ 1/ یکسال بعد تو !!

 

پ.ن: شیرین لبی شیرین تبار / مست و می‌آلود و خمار / مه پاره‌ای بی بند و بار / با عشوه‌های بی شمار / هم کرده یاران را ملول / هم برده از دلها قرار / مجموع مه رویان کنار / تو یار بی همتا کنار / زلفت چو افشان می‌کنی / ما را پریشان می‌کنی / آخر من از گیسوی تو / خود را بیاویزم به دار / یاران هوار، مردم هوار / از دست این بی بند و بار / از دست این دیوانه یار / از کف بدادم اعتبار / می می‌زنم جام پیاپی می‌زنم / هی می‌زنم هی می‌زنم بی اختیار / کندوی کامت را بیار / بر کام بیمارم گذار / تا جان فزاید کام تو / بر جان این دل خستهٔ بشکسته تار.